Bumpy Roads

Dag 6

Was gisteren een relatief zonovergoten dag, vandaag was het één grote natte ellende, maar dan wel een dag met de nodige spanning en sensatie!

Het begon allemaal nog droog vanuit Östersund, maar na een paar kilometers vielen de eerste druppels water al naar beneden.
Wat volgde was bos, bos en nog eens bos.
De uitstapjes van vandaag starten bij een Knortmon, geen idee wat het was, maar er stond een symbooltje van een bezienswaardigheid bij, dus wij maar eens kijken.
Nou een Knortmon schijnt dus een gat in de grond te zijn waarin de oer-zweden de elanden vingen. Wij werden, net als de oer-elanden, ook aangevallen, maar dan door muggen, honderden muggen.
Die schijnbaar hun dagelijkse maaltje dennenappels zat waren, en toe waren aan een vers hapje mens. Na ons van deze aanval der natuur ontdaan te hebben. (Auto ingevlucht, muggen naarbuiten gewerkt of doodgemaakt, met gierende banden weggereden.)

Voor het volgende stuk van het verhaal gaan we even terug naar een jaar of 15 geleden.
Er was eens een hond die achter een paar eenden aan rende, en niet door had dat het gras veranderde in kroos, dus een nat pak.
Dré2, in dit geval, maakte bij een sanitaire stop ongeveer dezelfde fout, hij had niet door dat er onder een laagje mos nog 10 centimeter water stond, wat resulteerde in een natte schoen en een natte sok. Na deze vervangen te hebben voor droge exemplaren konden we weer verder.

Nadat ik Dré2 de verkeerde zijweg had ingestuurd, kwamen we op een weg die meer geschikt was voor een vierwiel aangedreven auto, dan de tweewiel van de Mini. Gelukkig hebben we een stoer navigatiesysteem die echt alle wegen van het land kent, zelfs de wegen waar zelfs de bewoners van het gebied liever niet lijken te komen.
Zo hebben de schokbrekers van de Mini weer een goede test ondergaan, en wil deze nadat hij vanmorgen eerst had aangegeven over 3000 km een servicebeurt te willen, deze nu al nodig te hebben.

We hebben wel weer een aantal mooie dingen gezien vandaag; de grootste houten kerk van Zweden, mooie stroomversnellingen, en ook al hebben we al veel meren en bomen gezien, het levert toch vaak wel leuke plaatjes op.
Zowaar zijn we ook wat lokale fauna tegen gekomen, een vogel die leek op een ooievaar, maar dan bruin (rara wat is dat, of heeft deze zich ook vergist tussen de vaste bodem, en mos :)...), en een paralhoen die voor de auto nog even snel over de weg glipte. We wachten natuurlijk nog op het grote wild, een eland of een rendier. De kans word steeds groter dat we die in het wild tegen gaan komen, en niet alleen op het menu van een restaurant.