Planking the Arctic Circle

Dag 7

De dag begon droog met een graadje of 10, niet echt warm, maar na die regenachtige dag van gisteren was het al een hele opluchting. Na nog even snel een foto gemaakt te hebben van de ‘wilde man’ voor het hotel, zijn we op pad gegaan.

Er gaat eigenlijk maar 1 weg van Storuman naar Jokkmokk en dat is een snelweg, wat inhoudt dat je niet veel meer dan bos en af en toe een meer te zien krijgt. Om toch wat afwisseling te krijgen, hadden we alvast een omweg gepland zodat we toch wat anders te zien zouden krijgen.
Nog op de snelweg kwamen we, terwijl we met een gangetje van zo’n 95km/h voortzoefden, tot onze verbazing ineens een rendier tegen die langs de weg stond te grazen. We hadden al even geen auto’s gezien, maar je kunt ook niet bot op de rem om een foto te maken, er zat dus niets anders op dan een stukje verder te rijden, om te draaien en terug te gaan ;) Vervolgens ben ik zo geruisloos mogelijk naast het beest gaan rijden zodat Dré foto’s kon maken. Even later weer omgekeerd en toen we weer wegreden kwam er een vrachtwagen aan en besloot het beest nog even voor die vrachtwagen over te steken. Het had dus weinig gescheeld of we hadden de laatste minuten van het leven van het beest vastgelegd.
Van dat ene rendier waren we al flink onder de indruk, maar ons geluk bleek niet op te kunnen, want verderop kwamen we nog twee keer een groepje van die beesten tegen :)

Onderweg nog weer een beetje regen gehad, maar toen ik dat naar m’n moeder had ge-sms’t, werd het meteen droog en zelfs zonnig met een graad of 17. Erg fijn dus.

Het doel van ons ommetje was een bezoek aan ‘Storfors’ wat vrij vertaald ‘grote waterval’ betekent. In de reisgids stond eigenlijk niet zoveel over deze plek en wij kenden alleen de watervallen in Noorwegen (die enorm kunnen zijn), maar watervallen in Zweden zijn er nauwelijks, dus voor Zweedse begrippen is het al snel groot. Vanaf de weg zagen we al iets dat inderdaad op een flinke waterval leek en toen we er eenmaal waren, zijn we begonnen aan een wandeling over de rotsen en de bruggetjes die over de moeilijk begaanbare stukken waren aangelegd. Het zag er al meteen erg leuk uit terwijl dat pas de zijstroom van de naar-beneden-denderende rivier bleek te zijn. Wow, wat een natuurgeweld. Volgens de bordjes waren we er nog op het juiste moment ook (nu een keer wel ;)) want aan het einde van juni komt er de grootste hoeveelheid water naar beneden (940 kubieke meter per minuut als ik het me goed herinner).
Na een wandeling van ruim een uur moesten we natuurlijk ook nog even de souvenirshop in waar we een stukje vlees en een plakje salami te proeven kregen en dat smaakte prima. Het eerste bleek eland te zijn en het tweede was iets wat we zeker nog nooit eerder hadden gehad aldus de enthousiaste verkoper. Het bleek namelijk beer te zijn. Ondanks dat het lekker was, hebben we het toch maar daar gelaten en zijn we de auto weer ingegaan. We moesten namelijk door naar de volgende bijzondere plek. En daarvoor had ik speciaal een klein flesje prosecco (eigenlijk twee, maar die komt later) van huis meegenomen en hebben we gisteren bij de Dollar Store plastic champagneglazen gekocht. We zijn namelijk vandaag de Poolcirkel gepasseerd, en dat moest natuurlijk even gevierd worden met een glaasje bubbels. Melig van het maken van de foto’s met de zelfontspanner, het enthousiasme van de andere mensen die ondertussen bij de markeringen van de Poolcirkel aangekomen waren en de prosecco besloot Dré te gaan ‘planken’ op een van de markeringen. Dit trouwens ook tot groot vermaak van de omstanders. Zie de foto hier, op Facebook en Twitter.

Vanaf deze vrolijke stop was het nog maar 15 kilometer naar het hotel waar we lekker hebben gegeten en nu gaan slapen.
De licht-update moet ik natuurlijk niet vergeten. Het is nu 0:55 en nog net zo licht als vanmiddag. Snel de gordijnen dicht dus.